به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، علی‌اصغر جویباری در برنامه تلویزیونی پرسشگر با موضوع چالش‌های عدالت آموزشی در پاسخ به اینکه عدالت آموزشی یعنی چه؟ گفت: این موضوع در اسناد بالادستی به طور بسیط مورد توجه قرار گرفته است. معتقدم وضعیت نظام آموزش و پرورش ما به لحاظ عدالت آموزشی بسیار نگران کننده است و باید بسیار کار شود.
وی افزود: هر جا خواستند مدارس شاهد راه بیندازند یا مدارس سمپاد را تقویت و مدارس غیردولتی را گسترش دهند بحث عدالت آموزشی را مطرح کردند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه نقطه مقابل عدالت آموزشی، محرومیت و تبعیض آموزشی است، گفت: در کشور ما آموزش و پرورش یک مسئله ملی نیست و یک جایگاه سازمانی است. آموزش و پرورش باید دغدغه اصلی مردم و اداره‌کنندگان کشور باشد زیرا زیرساخت‌های توسعه را فراهم می‌کند در حالی که اینگونه نیست.
جویباری ادامه داد: آموزش و پرورش دستگاه درجه دوم است و شغل معلمی شغل درجه دو است. جایگاه معنوی معلمان بالا اما جایگاه شغلیشان در کلان بسیار پایین است. در عمل اتفاق موثری در این سال‌ها برای این گروه رخ نداده است.
وی با اشاره به اینکه اگر مناسبات بیرونی کمک نکند، مناسبات درونی نمی‌تواند مؤثر عمل کند، گفت: این مناسبات فقط مالی نیست، اگر نظام در رسیدگی به آموزش و پرورش مشکل اعتباری دارد حداقل انگیزه‌های درون شغلی باید افزایش یابد. ریشه تبعیض در مناسبات درونی این است که ما ایرانیان به طور تاریخی در تصمیم‌گیری‌ها ذهنمان به سمت جداسازی می‌رود.
این استاد دانشگاه ادامه داد: مثلاً پس از تأکید امام خمینی (ره) تصمیم به راه‌اندازی مدارس شاهد گرفتیم و نوعی جداسازی اتفاق افتاد در حالی که می‌شد حمایت‌های دیگری در مدارس برای دانش‌آموزان شاهد صورت گیرد. شکل‌گیری مدارس استثنایی، شاهد، نمونه دولتی، نمونه مردمی، سمپاد، هیئت امنایی ناشی از این قبیل تصمیمات و جداسازی‌هاست.
وی با بیان اینکه جداسازی مادر تبعیض است، گفت: وقتی دانش‌آموز تیزهوش از دانش‌آموز عادی جدا می‌شود به هر دو ظلم شده است. به عنوان یک روانشناس معتقدم یکی از منابع شکل دهنده نارضایتی در جامعه همین احساس تبعیض در دانش‌آموزان مدارس دولتی است.
جویباری افزود: مسئولان همه قوا و دستگاه‌ها اعلام کنند فرزندان و نوه‌هایشان در کدام مدارس درس می‌خوانند. اگر آنها در مدارس دولتی نباشند مشخص می‌شود که عزمی برای حل مشکلات مدارس دولتی وجود ندارد زیرا مشکلشان را با فرستادن فرزندشان به مدرسه شاهد، غیردولتی و مانند آن حل کرده‌اند. مسؤولان به کمپین "مدرسه فرزندت کجاست؟" بپیوندند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تا سال 1400 اتفاقی برای ارتقای کیفیت آموزش رخ نخواهد داد، گفت: نظام آموزشی ما سرتا پا تبعیض است. تبعیض برای همه دانش‌آموزان کشور وجود دارد. دانش‌آموزان مدرسه عادی یک نوع محرومیت دارند و دانش‌آموزان مدرسه غیر دولتی یک نوع دیگر، آنها از رفاقت با دانش آموزی از طبقه متوسط محروم هستند و در آینده آسیب‌های آن را می بینند. وقتی آنها که صاحب قدرت هستند کیفیت بهتر را برای خود می‌خواهند انتظاری برای تحقق عدالت نمی‌توانیم داشته باشیم.
وی تاکید کرد: مجلس می‌تواند تصویب کند که رویکرد آموزش فراگیر باشد و جداسازی از بین برود.
